Biografie van Naweed Ahmadzadah

Appels oogst je tot oktober,
jij hoopt dat je donkere angsten
buiten treden tot in jouw vuisten

Appels oogst je tot november,
zon ziet ons met hetzelfde licht
je weet het niet: alles is voorbij

je longen en lever zijn bruinrijp
Je navelstreng verlangt naar een begin
een kort leven aan hoogste bomen

gesprongen bij zoveel hongerige voeten

Appels oogst je in je zondenmand,
want daar hoort het,ver van je wassendromen

maar je weet misschien:
maagdenappels bekoren enkel magen van brons

Maar ik pluk je met jong bloed
doorzoek je huizen met een dode klok
desnoods met alle kleinste wijzers in de wereld

Appels oogst je voor de dorst of honger:

zonder angst voor slangen of schaamte

bijvoorbeeld hier naakte huid, zacht vlees,

zie mijn tuin met of zonder Eva

zoet guillotinegeluid;dit is leven op tanden

bijt goed, en proef de trage ogen van

mijn kijken.